139 - Omgaan met meningen

Zo vaak ontvang ik mails van vrouwen die me vragen: ‘Hoe kan ik mijn partner meenemen in wat ik doe?’ of ‘Wat als mijn partner het niet ziet zitten wat ik doe?’. Of ‘Hoe ga ik om met familie of vrienden of met mijn moeder die wil dat ik allerlei dingen eet waar ik geen zin in heb?’ of met nee-zeggen tijdens weekendjes weg of de vakantie?

Het punt is dit… ons hele leven lang zijn we als vrouw geprogrammeerd in braaf zijn. We hebben geleerd om onze eigenwaarde te halen uit de bevestiging van anderen. Waardoor we de neiging hebben om te vervallen in pleasen en het moeilijk vinden om nee te zeggen en te doen wat goed is voor ons.

Maar wanneer je jezelf gaat voeden op de Vrouwelijke manier, gaan er dingen veranderen. En dat wordt waargenomen door de buitenwereld. In deze podcast leg ik uit wat het commentaar van de buitenwereld werkelijk betekent en hoe je het kunt gebruiken om je weer met jezelf te verbinden.   

Veel luisterplezier!

Hoe ga je om met de mening van anderen?

Dag mooie vrouw! De week is alweer voorbij dus het is weer de hoogste tijd voor een nieuwe podcast. De afgelopen week was voor ons een heel bijzondere week. Want mijn man Danny is met pensioen gegaan. En tegelijkertijd ook weer niet. Hij moet er namelijk nog heel erg aan wennen en is nu chronisch in de war. Het is namelijk geen man die kan stilzitten. Hij heeft nog veel te veel plannen en talenten en ideeën. Maar, hij is inmiddels 66 jaar en zijn opdracht stopte dus we hebben samen de knoop doorgehakt en vanaf nu is hij dus officieel een pensionär zoals ze dat in Zweden zo mooi zeggen. En zoals dat hoort hebben we dat afgelopen weekend gevierd met een surpriseparty met de vrienden die we hier inmiddels hebben verzameld.

Het was heel klein, maar superknus. En als je dan zo met elkaar in de tuin zit te barbecueën dan geeft dat echt een enorm rijk gevoel. Ik moet eerlijk toegeven dat het soms best pittig was om hier op de nieuwe plek te aarden, maar na afgelopen weekend heb ik er alle vertrouwen in dat het helemaal goed gaat komen. Zoals met zoveel dingen heeft het allemaal gewoon wat tijd nodig. En weet je wat ik het allerlekkerste vind? We hebben nu geen wekker meer nodig. Heerlijk vind ik dat! Gewoon wakker worden wanneer je wakker wordt en rustig de dag beginnen. En voordat je nu denkt dat we dan iedere dag tot tien uur in bed liggen… meestal zijn we in de zomer rond zes uur al wakker. Dus eigenlijk slaat het helemaal nergens op, maar het is gewoon het idee. Ik vind die vrijheid dus echt zalig!

Help, de buitenwereld heeft een mening!

Goed dan door naar de podcast van deze week. Deze week wil ik het met je hebben over omgaan met meningen van de buitenwereld. En dat is een heel interessant onderwerp. Zo vaak ontvang ik mails van vrouwen die me vragen: ‘Hoe kan ik mijn partner meenemen in wat ik doe?’ of ‘Wat als mijn partner het niet ziet zitten wat ik doe?’ of ‘Hoe ga ik om met familie of vrienden of met mijn moeder die wil dat ik allerlei dingen eet waar ik geen zin in heb?’. Nou ja, je kent het denk ik wel. Bij mij is het altijd de gedachte: “Ja, dat is ook zo lullig’….

Maar wanneer je jezelf gaat voeden op de Vrouwelijke manier, gaan er dingen veranderen. En dat wordt waargenomen door de buitenwereld. En waar daar nog bijkomt is dat we vanaf ons veertigste ook een flinke transformatie doormaken. Zowel fysiek als mentaal. Vanaf ons veertigste gaan we toe naar een nieuwe fase van ons leven. Naar een fase waarin we mondiger zijn en naar een fase waarin de buitenwereld ons steeds minder interesseert. Vanaf ons veertigste krijgen we meer fuck-it hormonen. Niet letterlijk natuurlijk, maar figuurlijk zeker wel. En ik vind deze schijt-aan-de-wereld-hormonen heerlijk. Het geeft echt enorm veel rust om minder met de buitenwereld rekening te hoeven houden. Maar voordat je daar bent, gaat er wel een weg aan vooraf.

De taak van het brein

Wat het allemaal extra ingewikkeld maakt is dat we misschien wel steeds meer schijt krijgen aan de buitenwereld, maar dat we die buitenwereld tegelijkertijd nodig hebben om ons met onszelf te kunnen verbinden. Hoeveel schijt aan de buitenwereld we dus ontwikkelen, de opmerkingen en commentaren van de buitenwereld zijn en blijven wel ons hele leven belangrijk. Dat is de reden dat dingen je blijven raken. Ondanks de fuck-it hormonen. De beste manier om jezelf te leren kennen is en blijft altijd door middel van de buitenwereld.

Ik kan me voorstellen dat je nu denkt, ja, maar Carola, iedereen zegt altijd dat ik naar binnen moet. Dat ik moet voelen. En dat klopt. Maar het punt is dat je zelf in jouw leven rondloopt, je bent deelnemer van jouw leven en als je ergens middenin zit, dan is het heel lastig om exact te zien wat er loopt. Laat staan om je gevoelens op de juiste manier te interpreteren. Je bent emotioneel betrokken, je hebt allerlei filters of brillen op waardoor je naar de wereld kijkt en daardoor filtert je brein alles uit dat niet interessant is. Alle informatie die jouw innerlijke waarheid, die jouw persoonlijke beeld van de wereld bevestigt, die wordt doorgelaten. Dat zijn de dingen die je ziet en waarneemt. Maar alle informatie die niet aansluit bij jouw  beeld van de werkelijkheid, maar die je misschien wel heel hard nodig hebt om jezelf beter te leren kennen, die gaat langs je heen. Dat is de taak van je brein. Het is de taak van je brein om je te helpen om datgene te creëren dat je gelooft dat waar is. Om daar bewijs voor te verzamelen.

De buitenwereld als spiegel voor jouw binnenwereld

En in dat proces speelt de buitenwereld een heel belangrijke rol. De buitenwereld fungeert namelijk als spiegel voor jouw binnenwereld. En dat betekent dat alles wat jou raakt in de buitenwereld, dat alles waar je iets van vindt, dat alles wat je veroordeelt of waar je boos over wordt ook iets is dat leeft in jou.

Ik zal je een voorbeeld geven van wat ik bedoel…

Als jij aan mensen vertelt dat je druk bezig bent met afvallen en die mensen zeggen vervolgens tegen jou: ‘Gaat dat wel lukken dan?’ of… ‘Waarom stop je er niet gewoon mee om jezelf iedere keer zo te kwellen?’ of ‘Ach ja, we zullen wel zien hoe lang het deze keer duurt…’ of ze reageren helemaal niet meer omdat ze het al zo vaak hebben gehoord…

Gedachten zijn alleen van jou

Wanneer deze uitspraken je raken en wanneer je daar verdrietig van wordt, dan komt dat omdat het allemaal gedachten zijn die leven in jou. Misschien niet letterlijk zoals ze worden gezegd, maar ergens is hierover een mening in jou aanwezig. Een oordeel over jezelf, een gedachte die leeft diep in jou en waarvan je je waarschijnlijk niet bewust bent. Omdat ie deel uitmaakt van jouw innerlijke waarheid. Van het verhaal dat je vertelt aan jezelf over jezelf.

Het punt is dit: wanneer deze uitspraken van de buitenwereld je raken, wanneer je je boos of verdrietig of teleurgesteld voelt omdat iemand zo naar je reageert, dan kun je met 100% zekerheid stellen dat dit eigenlijk is hoe je er zelf over denkt.

Dat je zelf eigenlijk ook niet gelooft dat het nu wel gaat lukken. En dat je eigenlijk zelf ook meerdere keren per dag denkt: waarom wil ik dit eigenlijk. Of dat je zelf ook niet gelooft dat het deze keer heel lang goed zal gaan.

Overtuigingen die je over jezelf hebt

Of stel dat je meer tijd en ruimte wilt voor jezelf. Op dit moment loop je de hele dag te rennen voor iedereen. Je geeft en je geeft en je geeft totdat je tank zo leeg is dat je hem niet meer opgeladen krijgt. En je merkt bij jezelf: het is genoeg. Ik heb meer ruimte voor mezelf nodig. En je geeft dat aan naar de buitenwereld. Waarop de buitenwereld vervolgens hevig in verweer gaat en zegt: ‘Ja, maar dat valt toch wel mee?’ of ‘Ach, zoveel werk is dat nou toch ook niet?’ of ‘Ja, ik doe dat altijd gewoon even tussendoor, ik snap niet waar je je zo druk over maakt’ of ‘Ja, maar anderen kunnen het lang niet zo goed en zo snel als jij, kun je het toch niet even doen?’. Of ach, gewoon even een nachtje goed slapen en dan kun je er weer tegen…

Wanneer dat je raakt. Wanneer het je raakt dat de buitenwereld zo weinig begrip heeft voor het feit dat jij aangeeft dat je meer tijd en ruimte wilt voor jezelf. Of wanneer de buitenwereld misschien wel serieus boos wordt omdat je vaker nee zegt, en het raakt je, dan is dat een heel duidelijk signaal dat er nog allerlei gedachten, meningen en oordelen in jou leven over het feit dat je meer tijd en ruimte voor jezelf wilt. Waarschijnlijk vind je dat je dit niet kunt maken en dat je mensen in de steek laat als je jezelf vooraan zet in de rij. Of dat het egoïstisch is om voor jezelf te kiezen. En de buitenwereld spiegelt deze overtuigingen aan je.

Laat jij je nog raken door opmerkingen?

Ik heb het zelf ooit meegemaakt met mijn drinkgedrag. Ik drink namelijk geen alcohol. Nooit gedaan ook. Ik vind het smerig. En ik snap oprecht niet waarom mensen bedorven vruchtensap willen drinken en daarmee hun brein ruineren. Maar in mijn studententijd was het een behoorlijke quest om nee te zeggen. Ik vond mezelf al een enorme saaie doos en doordat ik niet dronk werd dat er natuurlijk niet beter op. Dus iedere keer als ik uitging kreeg ik allerlei opmerkingen naar mijn hoofd in de trant van, ach joh, doe niet zo ongezellig, doe gewoon gezellig mee. Eentje kun je best nemen. Of: het is echt lekker hoor, je moet er gewoon even doorheen. Of: ja, in mijn eentje vind ik het niet leuk om te drinken. Nou ja, je kent ze denk ik wel. Dezelfde argumenten worden ook vaak gebruikt als het gaat om eten.

Ik heb daar een aantal jaar echt last van gehad en het raakte me ook echt dat mensen geen begrip leken te hebben voor het feit dat ik niet wilde drinken. Het voelde een beetje alsof ik niet mezelf mocht zijn. Totdat ik voor mezelf besloot dat het feit dat ik niet dronk absoluut niets zei over wie ik ben als persoon. En dat het feit dat ik niet dronk niet automatisch betekende dat ik saai was of ongezellig of suf. Ik vond het gewoon niet lekker en ik had het niet nodig om plezier te hebben. Bovendien had ik het er niet voor over om de volgende dag met een suf hoofd rond te lopen.

Het oordeel over jezelf loslaten

Vanaf dat moment werden er nog steeds wel opmerkingen gemaakt, maar ze raakten me niet meer. Ik haakte er niet meer emotioneel aan vast omdat ik voor mezelf de keuze had gemaakt dat ik niet dronk. En dat dit helemaal OK was. Het oordeel in mij over mij was verdwenen. Ik had er geen mening meer over dat het ongezellig was of dat ik een suffe muts was of dat ik een spelbreker was. En dat zorgde ervoor dat de opmerkingen die werden gemaakt me niet meer raakten en dat er uiteindelijk geen opmerkingen meer kwamen.

Overigens wist ik op dat moment nog niet dat het mechanisme van de buitenwereld als spiegel zo werkte. Daar ben ik pas veel en veel later achter gekomen.

Een boeiend mechanisme

Persoonlijk vind ik het een prachtig en boeiend mechanisme. Want er leeft nogal wat in ons aan overtuigingen en waarheden. We hebben zo ontzettend veel rode knoppen. En vooral als je pubers in da house hebt dan weet je waar ik het over heb. Op de een of andere manier kunnen die feilloos en haarscherp op de juiste knop drukken op het juiste moment. Heel irritant is dat soms. Net zoals partners dat overigens ook heel goed kunnen. En toen ik nog mijn winkel had, waren er ook bepaalde klanten die daar heel goed in waren. Maar nu je weet dat het niet gaat om iets dat zij vinden over jou, maar dat ze iets spiegelen wat jij vindt over jou wordt het een heel ander verhaal.

Het is geen afwijzing van jou die ze je geven, ze spiegelen een afwijzing die jij nog hebt naar jezelf. Ze spiegelen overtuigingen en waarheden die leven in jou.

Zoals:

• Ik kan het niet
• Het gaat me nooit lukken
• Ik hou het toch niet vol
• Ik ben niet goed
• Ik doe het niet goed
• Ik ben saai
• Ik ben een spelbreker
• Ik ben egoïstisch als ik kies voor mezelf

De buitenwereld wijst je niet af dat ben je zelf!

Dus iedere keer dat je een reactie ontvangt vanuit de buitenwereld die je raakt op wat voor manier dan ook, weet dan dat de buitenwereld jou niet afwijst. Maar dat er een gevoelige snaar wordt geraakt in jou. Dat er ergens in jou een mening leeft over jou die wordt gespiegeld. En aan jou is dan de schone vraag: durf je in de spiegel te kijken? Durf je eerlijk te zijn naar jezelf?

Of ga je heel hard van je af meppen omdat je niet wilt zien wat er loopt in jou? Ga je te vuur en te zwaard jouw waarheid verdedigen en ga je de confrontatie aan met de spiegel?

Omdat je om wat voor reden dan ook ervoor kiest om jouw innerlijke waarheid, om het verhaal dat je vertelt aan jezelf over jezelf, in stand te houden. En dat is overigens helemaal OK. Dat is ook wat de meeste mensen doen. Die lopen de hele dag hun innerlijke waarheid te beschermen. Omdat ze zo ontzettend graag het verhaal willen blijven geloven dat ze zichzelf hebben verteld. Omdat ze zo ontzettend graag gelijk willen hebben.

Persoonlijke ontwikkeling

In een van de vele, vele trainingen die ik heb gevolgd op gebied van persoonlijke ontwikkeling stelde de trainer een belangrijke vraag en die vraag luidde: wat is de oorzaak van alle oorlogen in de wereld? Wat is de oorzaak van alle conflicten in de wereld?

Het antwoord was niet religie of grondstoffen of geld. Het antwoord was eigenlijk best wel shocking. Het antwoord was dit:

Het antwoord was: Het feit dat we allemaal zo graag gelijk willen hebben.

Ons hele leven lang worden we geprogrammeerd met allerlei waarheden. Waarheden die op allerlei plekken van de wereld totaal anders zijn. Waarheden die waar zijn op de plek waar je hem leert. Maar die misschien op een andere plek totaal anders zijn. En al die waarheden worden meningen. Meningen die we hebben over de wereld om ons heen en meningen die we hebben over onszelf in relatie tot de wereld om ons heen.

Jouw innerlijke waarheid

En allemaal denken we dat wij gelijk hebben. Dat onze waarheid de juiste is. Daarom verdedigen we haar te vuur en te zwaard op al die momenten dat de buitenwereld ons een spiegel voorhoudt. We worden boos, of verdrietig of teleurgesteld wanneer de wereld onze waarheid niet deelt. En we willen aan de wereld bewijzen dat wij gelijk hebben. Maar het enige dat er eigenlijk gebeurt is dat de wereld een spiegel voorhoudt. Een spiegel waarin je jouw innerlijke waarheid kunt ontdekken. Waardoor je er bewust van kunt worden wat er leeft in jou.

Waar je jezelf nog veroordeelt. Waar je nog torenhoge verwachtingen hebt van jezelf. Waar je jezelf nog niet ziet. Waar je nog vindt dat je aan bepaalde verwachtingen moet voldoen. Waar je vindt dat je niet goed genoeg bent. Etc. etc.

En het mooie is, zodra je jezelf hiervan bewust wordt, dan wordt het interessant. Dan kun je namelijk de signalen van de buitenwereld gaan gebruiken om de verbinding met jezelf te herstellen. Want al die dingen die gebeuren in de buitenwereld en die je raken, die haken aan een overtuiging in jouw binnenwereld.

Overigens betekent dit niet dat alle overtuigingen verkeerd zijn. En dat je van alle innerlijke overtuigingen af moet. Dat hoeft namelijk helemaal niet. Het enige waar het over gaat is bewust-heid. Het gaat erover dat je je bewust wordt van het feit dat de buitenwereld jou niet afwijst, dat de buitenwereld jou nooit af kan wijzen, maar dat de buitenwereld alleen maar een afwijzing spiegelt die jij hebt naar jezelf. Meer niet.

Overtuigingen die je in de weg zitten

Stel, je wilt dolgraag afvallen, maar het is je tot nu toe nog niet gelukt. Waarschijnlijk heb je dan de innerlijke waarheid: het lukt me toch nooit. En dan is dat waar je brein bewijs voor verzamelt. Het zal je dan de hele dag wijzen op alles dat niet is gelukt. En als het wel dreigt te lukken, dan zorgt het ervoor dat je jezelf gaat lopen saboteren. Zodra de buitenwereld dan een opmerking maakt in die richting ga je steigeren. Je wordt boos of verdrietig of je baalt.

Op dat moment kun je drie dingen doen:

• Je kunt je mee laten slepen in de emotie die je ervaart en die emotie leven naar de buitenwereld door boos te doen of verdrietig te doen
• Je kunt doen alsof het je niet raakt en gewoon doorgaan (terwijl je diep van binnen hartstikke doodgaat)
• Of je kunt gaan onderzoeken waarom de opmerking je raakt. Wat vind je er eigenlijk zelf van? Geloof je zelf deze keer dat het wel gaat lukken? Heb je eigenlijk wel echt de beslissing genomen om het te gaan doen of is het gewoon weer een volgend probeersel dat je twee weken volhoudt?

Eerlijk worden naar jezelf

Wanneer je kiest voor de laatste optie, dan gebruik je de reacties van de buitenwereld als spiegel. Je gaat dan eerlijk worden naar jezelf. En vanuit die eerlijkheid naar jezelf kun je vervolgens heel bewust kiezen of deze overtuiging je dient bij het bereiken van je doel of niet. En als dat het geval is, als de overtuiging je dient, dan kun je er heel bewust voor kiezen om hem te behouden. Maar wanneer je ziet dat de overtuiging je eigenlijk niet meer dient, om wat voor reden dan ook, dan kun je hem loslaten. Vervolgens kun je de buitenwereld gebruiken om te meten in hoeverre je hem ook echt hebt losgelaten.  

Weet dit: de buitenwereld is nooit, maar dan ook echt nooit verantwoordelijk voor hoe jij je voelt. Jij bent de enige persoon die daarvoor verantwoordelijk is. Het enige dat de buitenwereld doet is het spiegelen van de waarheden die leven in jou. De buitenwereld spiegelt jouw relatie met jezelf. Meer niet. Dus als je een rotgevoel krijgt van mensen of situaties ga dan eens kijken wat de waarheid is die leeft in jou en gebruik de spiegel die ze je voorhouden.

Dat was het weer voor deze keer. Ik wens je een heerlijke week en je hoort me volgende week weer!