Deze week is het tijd voor deel twee van de podcast serie over afvallen tijdens overgang. Waarin ik dieper inga op het mentale aspect van afvallen in de overgang. Dit is misschien wel het belangrijkste stuk.

Want de grote vraag is natuurlijk waarom je blijft focussen op diëten terwijl je lichaam schreeuwt om rust? Waarom je steeds opnieuw boos wordt op jezelf voor kilo’s die erbij komen, terwijl je brein en je lichaam keihard werken aan een transformatie die je op alle punten voorbereidt voor de beste helft van je leven. Het heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat de meeste vrouwen vastzitten in oude patronen waarin ze wanhopig proberen om de controle vast te houden over hun veranderende lichaam. Waarin ze zich iedere dag opnieuw met anderen vergelijken en waarin ze nog steeds bang zijn om niet meer goed genoeg te zijn.

Om een oud wijf te worden dat niet meer sexy is en er niet meer bij hoort of serieus genomen wordt. Ik zie de overgang als een heilige periode in ieder vrouwenleven. Ik zie het als een uitnodiging om juist die verbinding met jezelf te gaan herstellen. Om eindelijk die diepere rust in jezelf te vinden. Deze fase is geen strijd, het is een kans. Een kans om jezelf opnieuw te creëren.
In deze aflevering ga ik dieper in op de mentale kant van het verhaal en gaan we het hebben over hoe je om kunt gaan met je veranderende lichaam en de druk van de buitenwereld om eeuwig jong en perfect te moeten blijven.

Veel luister/kijk plezier! 

Deze podcast is ook te beluisteren op:

Afvallen tijdens de overgang - deel 2

De mentale uitdaging van afvallen tijdens de overgang

Dag mooie vrouw! Daar ben ik alweer met deel twee van de trilogie over afvallen tijdens de overgang. Of beter gezegd: over waarom ik geen fan ben van een focus op afvallen tijdens de overgang. En nogmaals: dat betekent niet dat ik nu zeg dat je niet af mag vallen tijdens de overgang. Of dat je niet op dieet mag tijdens de overgang. Dat is niet wat ik zeg. Wat ik hiermee bedoel is dat ik het geen goed idee vind om tijdens de overgang het gevecht aan te gaan met je gewicht en met jezelf. En dat er ook andere manieren zijn om je doelen te bereiken.
Vorige week heb ik het natuurlijk over een aantal lichamelijke aspecten omtrent mijn visie hierop gehad. En dan met name natuurlijk de stressfactor en hoe die alles beïnvloedt. Willen afvallen creëert namelijk enorm veel stress in je lichaam.

Je veranderende lichaam accepteren in een jeugdgerichte wereld

Deze week wil ik het met je hebben over de mentale kant van het verhaal. En in mijn ogen is dit een veel belangrijker stuk dan de fysieke kant. De mentale kant, de kant van omgaan met je veranderende lichaam. In een wereld die gefocust is op jong en op uiterlijke schoonheid. Waarin de meeste presentatrices en actrices worden afgedankt of op een onmogelijk tijdstip worden geprogrammeerd zodra ze de veertig voorbij zijn. En waarbij nogal wat commentaar is op ouder wordende vrouwelijke filmsterren en BN’ers.

Ik vind persoonlijk dat we het hele overgangsproces enorm tekort doen als we het alleen zien als onhandig omdat de hormonen veranderen. En als we het zien als de periode waarin we veranderen in een oud wijf omdat ons lichaam verandert. Ja, dat gebeurt en ja, daar zullen we mee moeten dealen. Maar de overgang is zoveel meer dan dat. Het is een fase waarin je lichaam en geest je uitdagen op manieren die je misschien nooit eerder hebt ervaren.

De overgang als een periode van vrijheid en herontdekking

Het is de fase waarin je, en in mijn ogen is dat het allerbelangrijkste van het verhaal: je stem weer terugkrijgt. Je vrijheid weer terugkrijgt. Ik weet eigenlijk niet of ik dat al eens tijdens een podcast met je besproken heb, maar wanneer je als meisje in de pubertijd komt, dan plaatsen de hormonen oestrogeen en progesteron als het ware een soort van geluiddempend filter op je stem. Niet letterlijk natuurlijk, maar figuurlijk. De vrouwelijke hormonen zorgen ervoor dat je jezelf aanpast. En dat heeft natuurlijk een heel goede reden. Want wanneer je je aanpast aan de wereld om je heen, wanneer je in staat bent om jezelf weg te cijferen, is het makkelijker om een partner te vinden (en te houden) en om kinderen op te voeden. Wat natuurlijk uiterst belangrijk is voor het voortbestaan van de soort.

Hoe je hormonen je stem en identiteit beïnvloeden

Er is ooit een bekende feministische auteur geweest, ik weet even niet meer haar naam, die in een van haar boeken schreef: als je aan een meisje van 11 jaar vraagt wat ze wil eten, dan vertelt ze je exact waar ze zin in heeft en wat ze niet wil. Maar als je diezelfde vraag stelt aan een meisje van 14 dat volop in de pubertijd zit, dan zegt ze: ik weet het niet, wat wil jij? Dit voorbeeld kan niet beter uitdrukken wat ik bedoel met het feit dat je tijdens de pubertijd als vrouw je stem en ook een deel van je identiteit kwijtraakt.

Maar zo rond je veertigste, zeg ik altijd, wanneer de zorghormonen langzaam beginnen te verdwijnen komt je stem weer terug. Vaak merk je dat als eerste doordat je steeds meer schijt krijgt aan de wereld om je heen. Ik weet nog wel voor mezelf dat ik zo midden veertig steeds minder zin had om voor de hele familie te wassen en eten te koken. Dat ik het steeds makkelijker vond ook om nee te zeggen en te kiezen voor wat ik het liefste wilde. Dat ik me steeds minder druk begon te maken over de meningen van de mensen om me heen. En dat kwam omdat ik heel langzaam mijn stem weer terugkreeg.

Het loslaten van oude rollen en het ontdekken van een nieuw zelf

Ik geloof ook oprecht dat dit een van de grootste oorzaken is waarom zoveel vrouwen eind veertig besluiten om te gaan scheiden. Ze krijgen hun stem weer terug en ontdekken dat ze iets heel anders willen dan hun partner. Of ze ontdekken dat ze eigenlijk helemaal niet met die partner willen zijn. En hun partners begrijpen er vaak geen bal van. Maar dat heeft echt hiermee te maken. Dat heeft er echt mee te maken dat de dempende laag die wordt veroorzaakt door de vrouwelijke hormonen steeds dunner begint te worden.

Misschien dat daarom veel mannen ook wel vallen op jongere vrouwen. Omdat die nog netjes in de pas lopen. Terwijl 50+ vrouwen veel eigengereider zijn en zich veel meer durven uit te spreken. En vaak ook helemaal geen zin meer hebben in een kerel waar ze voor moeten zorgen.

Navigeren door de overgang: een nieuwe wereld ontdekken

Maar net zoals de mensen om ons heen vaak behoorlijk moeten wennen aan onze interne veranderingen, moeten we dat zelf natuurlijk ook. Ik vergelijk het vaak met een gevangene die na dertig jaar weer vrijkomt. In de gevangenis was alles bekend. Maar in de buitenwereld gelden totaal andere spelregels. Daarbij komt natuurlijk ook dat de buitenwereld nu totaal anders is dan toen je er dertig jaar geleden in kwam. Ik bedoel, zo rond je twaalfde jaar ziet de wereld er heel anders uit en beleef je de wereld heel anders dan nu, wanneer je veertig plus bent.

Dus dat kan natuurlijk een behoorlijke quest zijn. Want je moet immers afscheid nemen van de persoon die je was. Van de persoon uit de gevangenis. Je verliest een deel van jezelf dat je heel vertrouwd is en dat je al het grootste deel van je leven hebt gekend. En dat kan echt een rouwproces zijn. Ik hoor zo vaak van vrouwen dat ze niet meer weten wie ze nu eigenlijk zijn. Je oude identiteit past niet meer, maar je hebt ook nog niet echt een nieuwe identiteit.

De overgang: afscheid nemen van je oude zelf en ruimte maken voor groei

Het is alsof je afscheid moet nemen van een oude vriendin – van je oude zelf. En dat doet pijn. Maar weet je, dat is helemaal OK. Het is logisch dat je verdrietig bent over wat je kwijt bent. En het is menselijk om vast te houden aan een beeld van jezelf waarin je je sterk en onoverwinnelijk voelde. Maar rouwen om wie je was betekent niet dat je vast hoeft te blijven zitten in die pijn. Het biedt ook een kans. Namelijk de kans op een totaal nieuwe start. Op een nieuw verhaal, op het creëren van een nieuwe versie van jezelf. En ik geloof er heilig in dat dit de enorme kans is die de overgang je biedt.

Wat vertel je jezelf? De kracht van je mindset tijdens de overgang

Je kunt jezelf hierin twee dingen vertellen. Je kunt ervoor kiezen om te focussen op alles wat je niet meer bent en niet meer hebt door het denken van gedachten als:

• "Ik ben niet meer mooi."
• "Mijn partner vindt me niet meer aantrekkelijk."
• "Ik ben steeds zo moe dus aan mij hebben ze niet veel meer."

Wanneer je hiervoor kiest, dan wordt de tweede helft van je leven niet je beste helft, maar je slechtste helft. Je blijft dan hangen in het verleden en je probeert wanhopig om jong te blijven. En die vrouwen kennen we natuurlijk allemaal. Je laat je lippen opspuiten, je spuit een paar rimpeltjes weg, maar je kunt het proces van veroudering niet tegengaan, dus je moet daarin steeds verder gaan.

Een nieuwe visie creëren voor de tweede helft van je leven

Ik wil je een andere suggestie doen. Namelijk dat je jezelf de vraag gaat stellen wie je wilt zijn in de tweede helft van je leven. Op dit moment zit ik middenin de speciale feestdageneditie van de Stop met Snaaien Challenge en ik stel deze vraag vaak. Zowel aan leden van de Eetgeluk Universiteit als aan de deelneemsters aan de Challenge. En wat er iedere keer opnieuw gebeurt als ik hen vraag of ze een visie hebben voor de tweede helft van hun leven, voor wie ze willen zijn als ze tachtig zijn, zeggen de meeste vrouwen nee. Maar dit is zó belangrijk. De overgang geeft je namelijk een heel nieuwe, blanco start. Het is een nieuw notitieboek dat nog maagdelijk wit is. En jij mag helemaal zelf beslissen wat het verhaal is dat je daarin gaat schrijven.

Je zorgplicht verandert: het belang van zelfzorg tijdens de overgang

Ja, de overgang is het einde van je vruchtbare fase. Maar het is niet het einde van je leven. Het is ook een nieuw begin. Van de fase in je leven waarin je vrij bent van alle zorgplicht voor anderen. En ik weet dat veel vrouwen van de moederrol in de mantelzorgrol schieten, maar je kunt daarin voor jezelf heel bewust een keuze maken. Mijn advies is ook echt om dat nooit te doen ten koste van jezelf. Omdat je het dan niet vol gaat houden. De enige echte zorgplicht die je nu hebt is de zorg voor jezelf. En om alles dat je doet, te doen uit liefde voor jezelf. En dat geldt ook voor mantelzorgen. Doe het niet omdat het moet of omdat het niet anders kan, maar doe het omdat je het doet vanuit liefde voor je ouders of je partner en vanuit liefde voor jezelf. Omdat je straks terug wilt kijken op een bijzondere periode samen.

De overgang als een periode van innerlijke transformatie

Ik geloof heilig dat tijdens je vruchtbare jaren je hormonen je hebben geholpen door voor jou te zorgen zodat jij voor anderen kon zorgen. Maar nu gaan je zorghormonen met pensioen en zul jij actief voor jezelf moeten gaan zorgen. En de overgang is de periode die je nodig hebt om te leren wat je allemaal nodig hebt. Het is een periode waarin je zwanger bent van de nieuwe versie van jezelf.

Het is dus niet alleen een einde, het is ook een nieuw begin. Het is een kans om te ontdekken wie je werkelijk bent, voorbij je uiterlijk en voorbij je prestaties. Doordat je uiterlijk verandert dwingt het je om naar binnen te gaan en om jezelf op een dieper niveau te gaan waarnemen. Dus in plaats van te focussen op wat je verliest, kun je er ook voor kiezen om te kijken naar wat je kunt winnen.

Stop met vechten tegen jezelf: de kracht van acceptatie

Zoals ik het zie, is de overgang een uitnodiging om jezelf terug te vinden. Om weer steeds meer ongegeneerd jezelf te worden en te durven zijn. Om de focus te verleggen van de buitenwereld naar de binnenwereld. Om los te komen van het juk van onze mannelijke, op schoonheid en uiterlijk gefixeerde maatschappij en in plaats daarvan de dingen steeds meer op een vrouwelijke manier te gaan benaderen.

Het is een periode waarin je wordt uitgenodigd om jezelf niet langer tegen te werken, maar om met jezelf samen te gaan werken. Tot nu toe ben je waarschijnlijk altijd tegen jezelf aan het vechten geweest en heb je geprobeerd om jezelf te verbeteren. Misschien heb je jezelf je hele leven lang wel afgewezen om hoe je eruitziet en om wat je allemaal niet goed doet of niet goed kunt. Of misschien heb je je hele leven lang wel de stem van je moeder in je hoofd gehad die zei dat je het toch niet kunt of dat je te dik bent.

De verschillende fasen in een vrouwenleven: een natuurlijke evolutie

Ik vind het altijd wel mooi om de verschillende fasen in een vrouwenleven zo te zien:

• Als kind heb je een moeder.
• Als jonge vrouw ben je de moeder van jouw kinderen.
• Als wijze vrouw ben je de moeder van jezelf.

En des te beter je voor jezelf zorgt, des te langer je zelfstandig kunt blijven. Als je kinderen hebt, dan is dit de tijd dat ze het huis uit beginnen te gaan. En als je op latere leeftijd moeder bent geworden, dan is dit de tijd dat ze gaan puberen en steeds meer hun eigen weg beginnen te gaan. Veel vrouwen raken daarvan in paniek en zijn bang dat ze straks niet meer nodig zijn. Omdat ze hun hele identiteit hebben opgebouwd rondom de kinderen en het gezin. Maar weet je, het is ook een hele grote kans. Want eindelijk krijg je jouw eigen ruimte weer terug. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk omdat ze je minder nodig hebben. En daardoor krijg je eindelijk alle ruimte om de beste moeder voor jezelf te worden die je kunt zijn.

Zelfacceptatie: omgaan met veranderingen in je lichaam

En dat hoeft echt niet te betekenen dat je alle veranderingen hoeft te omarmen aan je lichaam die je moeilijk vindt. Ik heb op het moment ook echt een dingetje met foto’s van mezelf. Ik moet echt wennen aan mezelf als ik vanuit een bepaalde hoek word gefotografeerd. Ik kijk op het moment ’s ochtends in de spiegel en dan denk ik: ja, dat ziet er goed uit. Maar zodra ik een foto van mezelf terugzie, schrik ik me echt dood. Dus dat is wel een dingetje, ook voor mij.

Maar wat ik hierin niet doe, is mezelf afwijzen om hoe ik er nu uitzie. Ik ga niet het gevecht aan met mezelf. Ik neem mijn gedachten waar en het is OK. Ik geef mezelf tijd om te wennen aan alle veranderingen van mijn lichaam. Ik probeer niet om mijn lichaam te fixen en te houden zoals het was. Want wanneer ik dat zou doen, dan zou ik iedere dag opnieuw enorm veel (negatieve) energie kwijtraken aan vechten met mezelf.

Focus op elegant, vitaal en inspirerend ouder worden

Ik focus daarom liever op elegant ouder worden. Op sexy ouder worden en op vitaal en inspirerend ouder worden. Op het worden van een vrouw die op haar tachtigste nog steeds actief in het leven staat en anderen inspireert. Op het worden van een vrouw die op haar tachtigste nog steeds in het huis woont waar we nu wonen. Een huis met een hectare grond eromheen en heel veel trappen.
Iedere dag opnieuw het gevecht aangaan met jezelf kost bakken met energie, creativiteit, en levenslust. Het houdt je klein en het zorgt ervoor dat je constant bevestiging nodig hebt uit de buitenwereld. Van de weegschaal, van complimenten, of van een maat die je denkt te moeten hebben.

Wat als je je energie gebruikt om jezelf op te bouwen?

Maar wat als je die energie zou vrijmaken? Wat als je diezelfde kracht die je nu gebruikt om jezelf neer te halen, zou gebruiken om jezelf op te bouwen? Door te accepteren wat er is, kun je een stap terug doen en het grotere geheel zien. Je bent niet alleen een lichaam dat verandert; je bent een compleet mens, met ervaringen, dromen, en een innerlijke kracht die niet gebonden is aan een leeftijd of een uiterlijk. Jouw eigenwaarde wordt niet bepaald door hoe je eruitziet.

Stop met vechten tegen jezelf en creëer een nieuw verhaal

Alleen wanneer je stopt met vechten tegen jezelf, ontstaat er ruimte voor een nieuw verhaal. Voor een verhaal van groei, voor een verhaal waarin je de geschenken gaat zien van de veranderingen die je nu doormaakt. Misschien ontdek je dat je sterker bent dan je ooit dacht. Of dat je meer compassie kunt hebben voor jezelf en anderen. Misschien ga je zien dat je leven niet draait om hoe je eruitziet, maar om hoe je je voelt.

Maar daar kom je nooit achter als je tijdens de overgang in een kramp schiet vanwege een paar kilo extra op je buik. Want wat er dan gebeurt is dat je uitsluitend daarop aan het focussen bent. En dat daar al je energie aan wegloopt. Al je tijd, al je geld en al je fysieke energie. En het enige dat het gaat worden is een grote frustratietocht, want je kunt het verouderingsproces hooguit een paar jaar uitstellen, uiteindelijk moet je er toch aan geloven.

De overgang: een uitnodiging tot zelfacceptatie en liefde

Niet de buitenwereld, niet het getal op de weegschaal, niet de stem in je hoofd die zegt dat je niet genoeg bent. Jij bent degene die beslist hoe je deze nieuwe fase wilt invullen. Door jezelf te accepteren zoals je nu bent, creëer je voor jezelf de ruimte om te groeien. Niet vanuit zelfhaat of tekort, maar door het herstellen van de verbinding met jezelf. Accepteer jezelf niet ondanks je imperfecties, maar dankzij alles wat je hebt meegemaakt. Dit maakt jou krachtig, uniek en onmiskenbaar waardevol.

De overgang is geen einde. Het is een uitnodiging. Een uitnodiging om los te laten wat je niet langer dient en om te omarmen wat je verder kan brengen. Het is een kans om een relatie met jezelf op te bouwen die gebaseerd is op liefde, vertrouwen en respect. Niet ondanks wat je doormaakt, maar juist dankzij de groei die het met zich meebrengt.